🕊 همای رحمت 🕊
(قسمت چهل و هفتم)
#داستان
نگاهی به من کرد و گفت: تو هم به زور جایی بری بدتر از من میشی، حالا برو کنار باد بیاد... 😒
-فکر کنم هنوز من رو نشناختی!
*فکر کردی خیلی معروفی باید بشناسم؟
دستم را روی شانه‌اش گذاشتم و گفتم: اون روز توی نانوایی رفیق شدیم 😉
*تو نانوایی رفیق شدیم؟ برو داداش من حوصله ندارم.
-ماسک نذاشته بودی مثل الان بحث شد، نون نخریدی رفتی 🚶🏻♂️
من را شناخت و محکم به شانه‌ام زد و گفت: چطوری با مرام؟ 😃
-خدا رو شکر شما چطوری پهلوون؟
از کلمه پهلوون خوشش اومد و سینه‌اش رو بالا داد و گفت: اینجا اومدی روضه، کرونا نگیری؟
-نه داداش من ماسک زدم همه جا هم ضد عفونیه فضا هم باز هست. اگر شما هم ماسک بزنی همه چی حله.
یک ماسک برداشتم و دادم بهش. با اکراه گرفت اما قبول کرد و ماسک را روی صورتش زد. 😷 به سمت مجلس هدایتش کردم.
بعد از اتمام جلسه حاج کریم و آن پسر پهلوون که فهمیدم پسر حاج کریم هست آمدن جلو و با حاجی و من که کنارش ایستاده بودم سلام و احوالپرسی کرد. از صحبت حاج آقا و آقا کریم فهمیدم نذری‌ها مال ایشون بوده و برنج‌های اون روز هم همین نذری‌ها بود.
پسر حاج کریم رو کرد به حاج آقا مسعود و گفت: چه ضرورتی داره این برنامه‌ها برگزار بشه؟ می‌خواید آمار کرونا بالا بره؟ 🤒
آقا کریم چشم غره‌ای به پسرش رفت و گفت: امیر بس کن...
اما حاجی بهش لبخند زد و گفت: این برنامه‌ها شعائر ماست و میبینی که همه شرایط رو رعایت کردیم تا کسی کرونا نگیره.
پسر حاج کریم که حالا می‌دانستم اسمش امیر است گفت: آخه هر سال این بابای ما این همه برنج هدر میده به اسم نذری میدونی چقدر پول این برنج‌هاست؟ 💸💸
حاج آقا: بسم الله الرحمن الرحیم «مَثَلُ الَّذِینَ یُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ کَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنَابِلَ فِی کُلِّ سُنْبُلَةٍ مِائَةُ حَبَّةٍ ۗ وَاللَّهُ یُضَاعِفُ لِمَنْ یَشَاءُ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ» 🌾
امیر: چی؟ حاجی کانال عوض کردی؟ رفتی رو کانال عربی؟ 😳